تَرانه : 1- (در موسيقي) شعري متشكل از چند بيت مقفا و هم‌سان از نظر تعداد هجاها و مصراع‌ها كه با آواز خوانده مي‌شود؛ ليد؛ 2- (در موسيقي) هرنوع سخن معمولاً موزون كه با موسيقي خوانده شود؛ 3- (در موسيقي ايراني) قطعه آوازي، نوع جديدي از تصنيف؛ تصنيف؛ 4-(در ادبيات) دو بيتي‌هاي محلي از نوع فهلويات؛ 5- (در قديم) (در ادبيات) هر نوع شعري كه شامل دو بيت باشد؛ 6- (در قديم) (در موسيقي ايراني) رباعي‌اي كه با آواز خوانده شود؛ 7- (در قديم) هر صدايي كه حالت موسيقايي داشته باشد.

تَرلان : 1- (در تركي) مرغي از جنس باز شكاري را گويند؛ 2- (در كردي) 1) به معني زيبا؛ 2) نام نوعي اسب است.

تِرمه : نوعي پارچه (قيمتي) از جنس كرك، پشم، يا ابريشم با نقش‌هاي بته جقه، اسليمي، و مانند آنها كه معمولاً از آن، جانماز، بقچه و لباس تهيه مي‌كنند.

تُرنج : 1- (در گياهي) بالنگ؛ 2- طرحي (در قديم) مركّب از طرح‌هاي اسليمي و گل و بوته‌اي كه معمولاً در وسط نقش قالي، تذهيب، و مانند آنها به كار مي‌رود؛ 3- گُويي از مواد معطر.

تسنيم : (عربي) 1- از ريشه‌ي «سنم» در لغت به معنای «بزرگ شدن کوهان شتر» و نيز «بزرگ و مهتر قوم گرديدن» است؛ 2- (اَعلام) طبق روايات چشمه‌اي در بهشت، مذکور در قرآن کريم. و (به مجاز) آب آن چشمه.

تَكتَم : 1- نام چاه زمزم؛ 2- (اَعلام) نام مادر امام رضا (ع). [مرحومِ دهخدا معتقد است كه: نام مادر حضرت رضا (ع) را نجمه نوشته‌اند كه بعداً به «تكتم» و «طاهره» مسمي شده و ظاهراً اين قول استوار نمي‌نمايد].

تِلما : (عربي) گندمگون.

تِلّي : (تركي) 1- موهاي پر پشت و بلند، دختري كه گيسوي بلند و زيبا دارد، زلف دار؛ 2- زباندار و سخنور.

تَمنا : (عربي) 1- آرزو؛ 2- خواستن چيزي معمولاً همراه با فروتني و تواضع.

تَنديس : 1- مجسمه؛ 2- (در قديم) بت، تصوير برجسته، تمثال؛ 3- (به مجاز) زيباروي.